Asset Publisher Asset Publisher

WIOSENNE TAJEMNICE URZĄDZANIA LASU OKOCIMSKIEGO

Przyroda powoli budzi się do życia po okresie zimy, która w tym roku wyjątkowo przypomniała o swoim istnieniu. Wyruszając na wycieczkę w poszukiwaniu śladów wiosny zapraszamy do odwiedzenia Lasu Okocimskiego, który kryje wiele tajemnic z dawnych lat.

Jedna z proponowanych tras rozpoczyna się na Krzyżowych, gdzie można zostawić swój samochód i dalej udać się pieszo w kierunku Porąbki Uszewskiej.
Las Okocimski leży na terenie Leśnictwa Okocim i jest największym kompleksem leśnym Nadleśnictwa Brzesko. Jest on ukształtowany ręką człowieka, który na tym terenie prowadzi gospodarkę od kilkuset lat. Dziś lasy w Polsce łączą wiele funkcji, a najważniejsze z nich to funkcje: produkcyjne, ochronne i społeczne.

Podstawą działania leśników jest urządzanie lasu – królowa leśnych nauk, gromadząca wiedzę z zakresu ekologii, ekonomi, hodowli, inżynierii czy geodezji leśnej. Jest to sposób na świadome kształtowanie obszarów leśnych, aby las przynosił jak najwięcej korzyści w postaci ważnego dla gospodarki surowca drzewnego, miejsc wypoczynku ludności, bytowania zwierząt, rezerwuaru wody oraz wielu innych pożytków.

Najbardziej widocznym przejawem urządzania lasu jest podział powierzchniowy – wycięte linie oddziałowe, szlaki zrywkowe i składnice drewna, drogi, oddziały. Na tym terenie jako pierwszy swoje lasy urządzał baron Jan Goetz-Okocimski. W tamtych czasach (koniec XIX w.) podejście do lasu miało charakter wybitnie agrotechniczny, ze szczególnym naciskiem na płodozmian i korzyści finansowe. Oddziały dzieliły się głównie według rosnących gatunków – oddzielnie na poszczególnych wydzieleniach rosły sosny, modrzewie, dęby, ale również gatunki obce polskiej florze: daglezje, wejmutki, kasztanowce czy dęby czerwone. Właściciel dóbr okocimskich nie zapominał jednak o innych celach lasu. Był las dworski wokół pałacu, gdzie znajdowały się ujęcia wody dla browaru, był też las o charakterze piknikowo-myśliwskim, którego nazwa – Bażantarnia, przetrwała w użyciu do dziś. Ślady po okocimskich urządzeniowcach są ciągle widoczne w postaci licznych kamieni granicznych, słupków oddziałowych, rowów i wałów granicznych czy wizur wzdłuż linii oddziałowych.

Uważny piechur wędrując może zaobserwować wszystkie te elementy podczas leśnej wyprawy.