Nadleśnictwo Brzesko (z obrębami Bochnia i Brzesko) utworzone zostało w 1977 r. z byłych Nadleśnictw Bochnia i Brzesko na podstawie decyzji Dyrektora Naczelnego Zarządu Lasów Państwowych (Dz.U. nr TP-003/8 z dn. 23.12.1977 r).
Oba nadleśnictwa powstały po II wojnie światowej po upaństwowieniu lasów prywatnych leżących na omawianym terenie – na mocy dekretu o reformie rolnej z dnia 6.IX.1944r. i dekretu PKWN o przejściu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa z dnia 12.12.1944 r.

Tereny byłego Nadleśnictwa Brzesko

Lasy wchodzące w skład Nadleśnictwa Brzesko przed II wojną światową były w posiadaniu prywatnych właścicieli jako lasy przydworskie, a 433,49 ha lasów państwowych zostało przyłączone z Nadleśnictwa Damienice.
Przed upaństwowieniem Lasy Nadleśnictwa Brzesko stanowiły własność majątku barona Goetza z Okocimia oraz majątków: Dębno, Jasień, Wielka Wieś, Grabno, Rudka, Zawada, Charzewice, Domasławie, Roztoka, Gosprzydowa, Tymowa, Wytrzyszczka, probostwa rzymsko-katolickiego w Porąbce Uszewskiej i Wojakowej oraz innych drobnych właścicieli. Utworzone Nadleśnictwo obejmowało powierzchnię 3387,88 ha. Okresowo od 1946 r. do 1957 r. w skład Nadleśnictwa wchodziły kompleksy Łętkowice, Biadoliny Radłowskie, Biadoliny Szlacheckie oraz uroczysko Perła – przyłączone z Nadleśnictwa Wierzchosławice o powierzchni 1262,04 ha.

Tereny byłego Nadleśnictwa Bochnia

W skład Nadleśnictwa Bochnia  weszły Lasy Państwowe z Nadleśnictwa Damienice oraz lasy prywatnej własności, przejęte od Opactwa Benedyktynek w Staniątkach 582,94 ha – kompleksy: „Rudawy", „Gorzków – Łazy", „Sienna", „Grabówka Mała", „Grabówka Duża", „Gródek", od Piotra Podlewskiego 446,97 ha w kompleksie „Kopaliny", od Franciszka Ożegalskiego 449,90 ha w kompleksie „Kamionna", od Romana Włodeka 326,11 ha w kompleksie „Chrostowa", od parafii rzymsko-katolickiej w Lipnicy 171,11 ha w kompleksie „Lipnica Murowana", od Prutkowskiego 218,52 ha w kompleksach: "Kosówka", „Dębiny", „Żarnówka", „Przylasek", od Marii Bzowskiej 159,47 ha w kompleksach: „Trzecia Góra", „Kamionna", „Tarnawa", od Tuby Pinoka 213,67 ha w kompleksach: „Górczyna", „Żegocina", od Lubomirskich 146,45 ha w kompleksach" „Barnik", „Bartniczek", „Bukowiec", „Kantory", od Szymona Padlewskiego 74,94 ha w kompleksie „Wieruszce", od Stefana Sękowskiego i Zygmunta Niwickiego 122,33 ha w kompleksach" „Nieprześnia – Zawada", „Wojtkowa", „Dębiny", „Bajka", „Łysa Góra". Pozostałe 185,64 ha stanowiły niewielkie powierzchnie leśne, należące do wielu właścicieli lub przyjęte jako mienie opuszczone. Według stanu na 31.12.1945 r. powierzchnia ogólna Nadleśnictwa Bochnia wynosiła 3531,91 ha.

Upaństwowione lasy prywatne z uwagi na duże rozdrobnienie nie miały opracowanych jednolitych planów zagospodarowania. W większości z nich nie prowadzono gospodarki planowej, pozyskując surowiec drzewny w miarę własnych potrzeb i koniunktury na drewno. Gospodarka leśna w lasach prywatnych charakteryzowała się  wysokim pozyskaniem użytków rębnych, głównie sposobem zrębowym na dużych łącznych powierzchniach. W drzewostanach bukowych i jodłowych stosowano rębnię przerębową. Zręby odnawiano sosną i świerkiem bez względu na siedliskowy typ lasu, pozostawiając samosiewy i odrośla brzozy, graba i osiki. W drzewostanach użytkowanych sposobem przerębowym bazowano na odnowieniach naturalnych. Z uwagi na brak dostatecznej pielęgnacji w składzie drzewostanów znaczny udział stanowiły gatunki mało wartościowe jak osika, brzoza, grab oraz odrośla buka, graba i dęba.

Lasy Państwowe przyłączone z Nadleśnictwa Damienice miały opracowany plan gospodarczy, który w czasie wojny nie był realizowany. W okresie okupacji prowadzono w tych lasach rabunkową gospodarkę, wycinając drzewostany rębne całymi oddziałami z uwagi na bliskość tartaku i dogodny transport, nie troszcząc się o odnowienia. W wyniku takiej gospodarki Nadleśnictwa Brzesko i Bochnia w 1945 r. posiadały dużą ilość drzewostanów młodszych klas wieku o słabym zwarciu i składzie nie dostosowanym do siedliska, małą ilość drzewostanów rębnych i znaczną powierzchnię halizn i zrębów.

Gospodarka w latach powojenne

Od 1946 r. do dziś gospodarka leśna na terenie obecnego Nadleśnictwa Brzesko była prowadzona na podstawie planów urządzania lasu.
Pozyskanie drewna w wymiarze przekraczającym plany urządzania lasu wystąpiło po okiści 1954 r. powodującej potrzebę pozyskania dodatkowych 10 486 m³ użytków oraz w latach 1984 – 1993 w użytkowaniu rębnym. W pozostałych okresach obowiązywania planów użytkowania rębnego nie przekroczono.
Stan sanitarny lasów Nadleśnictwa był dobry, nie notowano klęsk żywiołowych. Jedynie w latach siedemdziesiątych obserwowano zwiększenie wydzielania się posuszu sosnowego i jodłowego co spowodowane było długotrwałym, niekorzystnym oddziaływaniem zakładów przemysłowych.
W części nizinnej (zajmującej 15% powierzchni Nadleśnictwa) odnowienia lasu wykonywano sadzeniem sosny w wyorywane mechanicznie bruzdy, a na siedliskach wilgotnych na wykonanych ręcznie rabatowałkach. Na pozostałej części Nadleśnictwa wykorzystywano samosiew, a przy jego braku wykonywano odnowienia podokapowe sadzenia jodły, buka i dęba w jamkę na talerzach.